قصه و داستان در ادبیات کهن ایران زمین جایگاهی ویژه دارد. نویسندگان و متفکران بزرگ، حاصل تفکرها و اندوختههای خود را بهصورت قصه و حکایت بیان کردهاند. در میان این متفکران و شاعران بزرگ ایرانی، نام ابومحمّد مُشرفالدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به «سعدی» بر قلهی ادبیات فارسی میدرخشد. کتابهای «بوستان» و «گلستان» او، انسان را از تمام کاستیها و ضعفهایش، و نیز با خوبیها و مهربانیهایش به تصویر میکشد. بهگونهای که او آنقدر خود را پاک و بیعیب میبیند که نیازی به اصلاح نداشته باشد یا خود را بهقدری ناپاک و غرق در گناه حس نمیکند که از پالایش و اصلاح خود تا امید شود.
کتاب «قصههای پندآموز بوستان و گلستان» برداشتی کودکانه و دقیق از بزرگترین شاهکار ادبیات فارسی است. این کتاب سرشار از پندها و آموزههای اخلاقی است که در قالب حکایتهایی شیرین و جذاب نگارش شده است. مطالب بسیاری پیرامون دقایق و ظرایف کتابهای «بوستان» و «گلستان» ذکر شده و میشود؛ اما نکتهی مهم کتاب حاضر، شیوایی و رسایی بیان این کتاب برای کودکان است که «زینب علیزاده لوشابی» بهخوبی آنرا کودکان و نوجوانان بازنویسی کرده و «حکیمه شریفی» آنرا تصویرگری شده است.
در یکی از حکایتهای این کتاب میخوانیم که: کرکس و کلاغ در یک جنگل سرسبز و قشنگ با هم زندگی میکردند. آنها دوستهای خوبی برای هم بودند. ساعتهای زیادی کنار هم روی شاخههای درخت مینشستند و با هم حرف میزدند. یک روز که هر دوی آنها روی شاخهی یک درخت بزرگ و سرسبز نشسته بودند، کرکس به کلاغ گفت: تو میدانستی که چشمهای من از همه پرندههایی که تا حالا دیدهای تیزتر است؟ کلاغ با تعجب پرسید: ... .
این کتاب دربردارندهی 35 حکایت اندرآموز است. کتاب حاضر را انتشارات «هنارس» منتشر کرده و در اختیار مخاطبان قرار داده است.
برای ثبت نظر، لازم است ابتدا وارد حساب کاربری خود شوید.